ازت متنفرم!

تا به حال تجربه این را داشته‌اید که فرزندتان به شما بگوید که «ازت متنفرم»، «تو مامان/بابای بدی هستی»، «تو منو اذیت می‌کنی!»

سال‌ها پیش روانشناسی برای توصیف روابط انسانی رفتار جوجه تیغی‌ها را مثال زد: جوجه تیغی‌ها در فصل زمستان برای گرم شدن به هم می‌چسبند، اما این کار باعث می‌شود تیغ هر کدام در بدن دیگری فرو رود.

از طرف دیگر جوجه تیغی‌هایی که برای جلوگیری از زخمی شدن از دیگران فاصله می‌گیرند، ممکن است از سرما بمیرند. بنابراین برای هر یک از آنها مدتی طول می‌کشد تا بتوانند فاصله‌ای را پیدا کنند که در آن کمترین زخم و بیشترین گرما وجود داشته باشد.
نکته اینجاست که حتی در روابط جوجه تیغی‌ها هم گرمای بدون زخم امکان ندارد، چه برسد به روابط انسانی!

اینجاست که متوجه می‌شویم در رابطه مادر و فرزند که یکی از گرم‌ترین روابط بشری است، کاملا طبیعی است که گاه گاهی هر دو طرف زخمی شوند و همین زخم‌هاست که باعث بروز خشم و نفرت می‌گردد.

شما به عنوان یک والد ناچارید برای مراقبت از سلامت جسمی روحی و هیجانی فرزندتان هر از گاهی او را محدود کنید، به او نه بگویید، و یا خواسته‌های غیرمنطقی او را رد کنید. شما احتمالاً به عنوان دو انسان متفاوت با هم اختلاف سلیقه و اختلاف نظر خواهید داشت و همه این‌ها مثل تیغ جوجه تیغی‌هاست.

پس در وهله اول بپذیرید که داشتن احساس خشم عصبانیت و حتی نفرت در یک رابطه نزدیک کاملاً طبیعی است. به ویژه در ارتباط با کودکان که هنوز قادر به تنظیم هیجانات خود در تمام موقعیت‌ها نیستند.

در گام دوم تلاش کنید که آرامش خود را حفظ کنید و حرف‌های کودک نسبت به خود را به عنوان حمله‌ای که باید فورا به آن پاسخ داد در نظر نگیرید.

به جای پاسخ فوری یا دفاع از خود، سعی کنید بفهمید چه چیزی موجب عصبانیت و خشم فرزندتان شده است. مسلماً پرخاشگری و اهانت کودک به شما، تنها نشانه‌ای بیرونی از درد و خشمی است که فرزندتان در درون خود تجربه می‌کند. پس به جای هرس کردن شاخه‌ها بهتر است به ریشه مشکل بپردازید.

البته فراموش نکنید که رسیدگی به خشم و ناراحتی کودک لزوما به معنای این نیست که خواسته‌های او را بپذیرید! شما می‌توانید در عین حفظ حریم‌ها، به او کمک کنید تا درمورد موضوع عصبانیت خود صحبت کند و در کنار شما آرام شود.