بازیگوشی چیست و چرا مهم است؟

بازیگوشی کلیدی گم‌شده در دنیای ارتباطی والدین و فرزندان است که در عین سادگی و زمان اندکی که از شما می‌گیرد، می‌تواند درهای جدیدی را در ارتباط شما با فرزندتان باز کند.
در واقع، بازیگوشی به ویژگی یا حالت ذهنی اشاره دارد که ممکن است در هر نوع فعالیتی، حتی خارج از بازی‌های معمول، حضور داشته باشد. این حالت به معنای توانایی فرد برای نگاه به دنیا با ذهنی آزاد و کنجکاو است.

نظریه‌پردازان و روان‌شناسان کودک به عنوان یک ویژگی روانی و خلقی یاد می‌کند که در آن فرد قادر است به طور آزادانه و بدون فشار، به دنیای خود و دیگران نزدیک شود. این ویژگی می‌تواند نه تنها در بازی‌های کودکان بلکه حتی در تعاملات اجتماعی، خلق آثار هنری یا دیگر زمینه‌ها نیز بروز پیدا کند.

در واقع بازیگوشی نوعی بازی کردن با ایده‌هاست؛ درست مثل زمانی که شما نقش یک شیر درنده را بازی می‌کنید و برای چند ثانیه به دنبال شکار فرزندتان که از شما فرار می‌کند، می‌روید.

بازیگوشی محدود به زمان و مکان یا موقعیت خاصی نمی‌شود و همین ویژگی به شما کمک می‌کند تا در طول روز بارها و بارها به همراه کودکتان به دنیایی شاد، فانتزی و آزاد سفر کنید و خیلی زود به دنیای واقعی برگردید.
پس اگر شما هم یک والد شاغل هستید که زمان یا انرژی کافی برای وقت گذراندن و بازی با فرزندان‌تان را ندارید، «بازیگوشی» چیزی است که می‌تواند ارتباط والد-فرزندی شما را نجات دهد.

بازی‌های تخیلی و نقش‌آفرینی‌ها، شوخی‌های ساده و بازی‌های کلامی، استفاده از طنز در موقعیت‌های چالش برانگیز و موقعیت‌های روزمره و حتی کسل‌کننده ، همگی از انواع روش‌هایی هستند که می‌توانید در ارتباط با فرزند خود از بازیگوشی استفاده کنید.