بزرگترین آسیبی که نوجوانان در شرایط قرنطینه تجربه می­کنند، حس انزوا، دور ماندن از دوستان و محیط اجتماعی و احساس درماندگی­‌ست. برخی والدین ممکن است این درگیری­‌های درونی را به صورت مشکلات فوران خشم ناگهانی و نامتناسب در نوجوانشان مشاهده کنند.

 نوجوانتان را حمایت کنید تا راه­‌های تنظیم هیجانی را بازیابی کند. ا ز پیشنهاد به قدم زدن، صحبت کردن و ورزش گرفته تا راه‌هایی مثل تنفس عمیق، نقاشی، موسیقی، طراحی یا هر راه قابل قبولی برای ابراز صحیح آن. سعی کنید به او کمک کنید تا در این دوران به طریقی سالم بتواند با دوستان و عزیزانش در تماس بماند.

با او همراه شوید و از راهبردهای تنظیم هیجان کمک بگیرید تا به او در شناخت و درک از احساسات خود کمک کنید. عباراتی مانند «می­‌تونم ببینم چقدر به هم­ریخته و ناراحت هستی. دوست دارم بدونم در درونت چی می‌گذره» کمک می­‌کند که پل ارتباطی بین درک نیاز درونی نوجوان و علل فوران خشمش، ایجاد شود. بیشتر اوقات، هیجاناتی که زیر این آتش­فشان خشم هستند، ملغم‌ه­ای از خشم، ترس، غم، اضطراب و ... هستند که به کودکتان هجوم آورده است. به رسمیت شناختن این هیجانات و درک اینکه چقدر زندگی در دوران کرونا سخت و متفاوت است، به نوجوان در تنظیم هیجان­‌هایش، کمک خواهد کرد.

سال‌های نوجوانی، سالهایی پرچالش، مملو از اشتیاق، درد، تقلا و اضطراب برای هم والد و هم نوجوان است. چرا که اصلی‌ترین تکالیف رشدی در این دوران، برداشتن قدمهایی بزرگ به سمت خودکفایی و استقلال است و نباید فراموش کنیم که بحران همه‌گیری کرونا، تهدیدی اساسی برای نیازهای خودکفایی و استقلال در نوجوانان شده است.

نگارنده متن: خانم ریحانه ملاصالحی