افسانه‌های تک فرزندی
بحث تک‌فرزندی و پیامدهای آن یکی از موضوعات داغ این روزهاست. ما نه می‌خواهیم از آن دفاع کنیم و نه آن را نفی کنیم، چون باور داریم این تصمیم، به عوامل بسیاری وابسته است و نمی‌توان فرمول یکسانی برای همه خانواده‌ها داد. هدف این پست، نقد برخی گزاره‌های کلی و رایج درباره تک‌فرزندی است.
«نبود خواهر و برادر، به سلامت روان تک‌فرزندان آسیب می‌زند؟»
سلامت روان، سازه‌ای پیچیده و چندبعدی است و عوامل مختلفی بر آن اثر دارند. درست است که خواهر و برادر می‌توانند برای کودک سودمند باشند، اما عواملی مانند دلبستگی ایمن، کیفیت روابط با والدین، سلامت روان والدین و محیط اجتماعی- اقتصادی نیز بسیار موثرترند. جالب است بدانید برخی تحقیقات نشان می‌دهند سطح شادمانی می‌تواند در تک‌فرزندها بالاتر باشد.
«تک‌فرزندها، مهارتهای اجتماعی و دوست‌یابی ضعیفتری دارند؟»
مهارتهای ارتباطی در طول تحول و به‌واسطه عوامل مختلفی شکل می‌گیرند. قطعا وجود خواهر و برادر فرصتی برای تمرین روابط اجتماعی می‌دهد؛ ولی نبود آنها لزوماً به معنی ضعف این مهارت تک‌فرزندان نیست.با فراهم کردن فرصت‌هایی برای تمرین تعاملات اجتماعی و رشد مولفه‌هایی مثل عزت نفس، ظرفیت همدلی و شنیدن، ظرفیت در نظر گرفتن دیگری و همچنین بهبود کیفیت رابطه والد- کودک، می‌توان مهارتهای اجتماعی را در تک‌فرزندان رشد داد.
«تک‌فرزندها نازپرورده و خودخواه هستند؟»
اگر پیش‌فرض ما این است که این ویژگی‌ها به علت روش‌های نادرست تربیتی شکل می‌گیرند، باید آگاه باشیم که راهبردهای فرزندپروری، بیشتر به ویژگی‌ها و تجارب قبلی خود والدین مربوط است تا تعداد فرزندانشان. به عبارت دیگر، ممکن است والدینی، یک فرزند داشته باشند که ظرفیت خوبی برای درک نیازهای دیگران دارد؛ یا چند فرزند داشته باشند که در تلهٔ خودمحوری گیر افتاده‌اند. برخی تحقیقات نشان می‌دهند که تک‌فرزندان انسان‌هایی مستقل‌تری هستند.
آخرین مطالب
مطالب پربازدید
خبرنامه ایمیلی ما را دنبال می‌کنید؟
Please make sure that AcyMailing is installed and activated.
