رویدادها

📌 آشنایی با روان‌درمانی تحلیلی بلندمدت (وبینار)

✅ روان‌درمانی تحلیلی یا روان‌درمانی پویشی طولانی‌مدت یکی از انواع روان درمانی‌هاست که بر پایه‌ی نظریه‌های زیگموند فروید بنا نهاده شده است. فروید ناخودآگاه را محل انباشت امیال، آرزوها، افکار و فانتزی‌هایی توصیف می‌کرد که مهم‌ترین عامل در ایجاد کژکاری و آشفتگی‌های ذهنی و روانی هستند. روان‌درمانی تحلیلی نقطه‌ای در آغاز بررسی چگونگی تأثیر ناخودآگاه بر افکار و رفتارها است. این فرآیند به بررسی تجربیات دوران کودکی و کشف این موضوع که چگونه آن وقایع ممکن است به فرد شکل دهند و در شرایط حال حاضر زندگی او نقش دارند، می‌پردازد. رواندرمانگر تحلیلی غالب وقت خود را صرف گوش‌دادن به صحبت‌های آنالیزان می‌کند و در این فرآیند با عنوان شنونده‌ی فعالی که پیغام‌های ناخودآگاه را دریافت می‌کند، به بررسی الگوها و رویدادهای قابل توجهی می‌پردازد که از گذشته فرد (به طور خاص دوران کودکی) بجای باقی مانده است. روان‌درمانی تحلیلی بر پایه همان اصول اولیه نظریات زیگموند فروید کار می‌کند؛ یعنی تداعی آزاد، تفسیر رویا، کاوش در انتقال و بررسی و مشاهده مکانیسم‌های دفاعی و احساساتی است که آنالیزان ممکن است از آن آگاه نباشند. در این وبینار ما به شرح و توصیف این امر که رواندرمانی تحلیلی چگونه کار می‌کند، می‌پردازیم.

💼 مدرس: خانم دکتر نرگس شریف‌زاده

🔍 روانپزشک و روان‌درمانگر تحلیلی (عضو گروه گسترش آموزه‌های لاکان)

⭕️ تحلیل فیلم شکار (The Hunt)

✔️ به همراه تیزر فیلم

 کارگردان: توماس ویتنبرگ

 سال ساخت: ٢٠١۲

شکار درامی فوق‌العاده در زمینه‌ی روابط انسانی است. فیلم، راوی زندگی مربی مهدکودکی است که علیرغم شرایط سختی که از سرگذرانده، اکنون با حال خوبی پیش می‌رود. در جامعه‌ی کوچک اطرافش به عنوان مردی منطقی و صاحب اعتبار شناخته می‌شود و ارتباطات صمیمانه چندین ساله و روابط حرفه‌ایش گواهی بر این تصویر است. اما به دنبال ادعای لحظه‌ای دختربچه‌ای پنج ساله که اتفاقا از نزدیکان اوست، تصویر او در گذر چند روز سیاه می‌شود و از یک مراقب، از چهره‌ای امن و قابل اعتماد به عاملی تهدیدکننده برای جامعه‌اش تبدیل می‌شود. شکار توصیف کننده‌ی زندگی در جامعه‌ای است که قانون جنگل بر آن حکومت می‌کند و فردی که متفاوت با قانون جنگل عمل کند در معرض خطر صید مدام قرار می‌گیرد.
شکار اجتماع بزرگسالی را به تصویر می‌کشد که تاریخچه‌ی انسان و مدل بودن او در گذر سال‌ها را نادیده می گیرد، ناارزنده‌سازی می‌کند، تکانشی عمل می کند و قهری‌ترین واکنش‌ها را در پیش می‌گیرد. و ما به عنوان مخاطب در جایگاه فردی که با قهرمان فیلم با بازی زیبای مدز میکلسن همانندسازی کرده، به خشم می‌آییم، سردرگم می‌شویم و در دوراهی واکنش متقابل یا متفاوت قرار می گیریم.
شکار، فیلمی که باید دید...

کارگردان: متیو گارونه

سال ساخت: 2018

برنده نخل طلای بازیگر نقش اول مرد

نماینده ی کشور ایتالیا در آکادمی اسکار و جشنواره کن

داگمن روایتگر قصه ی دنیایی کوچک در ابعادی ظریف و دقیق است. قصه ی مرد نحیف و لاغری که در حاشیه ی یکی از شهرهای ساحلی ایتالیا زندگی می کند و زندگی او در یک مسیر معنا می یابد؛ رام کردن خشونت. چنانچه صحنه ی آغازین فیلم نیز با جزئیات، این ویژگی مارچه را در مواجهه با سگی وحشی و ناآرام به تصویر می کشد. اعتبار مارچلو در جامعه کوچک انسانی اش نیز در گرو همین ویژگی است. اما مارچه ی آرام و نحیف، بخش سرکوب شده ی شخصیتش را در کنار مردی بازمی یابد که ترسیم کننده ی تمام عیار خشونت است. مردی که از دل خرده فروشی های کوکائین مارچه زاده می شود و اجتماع اطرافش را تحت الشعاع رفتارهای وحشیانه اش قرار می دهد. نقطه اوج این تعارض در تصمیمی است که مارچه باید اتخاذ کند؛ همصدا شدن با جامعه انسانی اش در از بین بردن نماد خشونت یا وفاداری به سیمونه به عنوان انسانی که کامل کننده ی اوست. مردسگی روایت تعارض انسانی در نقد خشونت و ستایش آن است و بزنگاه هایی که انتخاب یکی از این وجوه را گریزناپذیر می سازد.

برنده خرس طلایی برلین و نامزد اسکار فیلم خارجی (مجارستان)

کارگردان: ایلدیکو اینیدی

بر جسم و روح درام عاشقانه ای است که به طور موازی در دو دنیای واقعیت (استعاره ای از جسم) و خیال (استعاره ای از روح) روایت می شود. از دیدگاه روانکاوی فیلم به نوعی نشانگر محدودیت های ما در ارضای آرزوها و خواسته هایمان در دنیای واقعی و از بین رفتن این محدودیت­ها و قید و بندها در عالم رویاست. یکی از ویژگی­هایی که روایت فیلم را ممتاز می کند، نحوه شخصیت پردازی است که از زبان و نگاه دیگران می توانیم در مورد شخصیت ها قضاوت کنیم. اگر بخواهیم از دیدگاه روانشناسی این ویژگی را عمیقتر بررسی کنیم نظریه ی ذهنی­سازی معتقد است که ذهنی­سازی یعنی دیدن خودمان از بیرون و دیدن دیگران از درون. در این فیلم می توانیم دنیای درونی ماریا را با تاثیری که طرز ایستادن، نگاه کردن، رفتارها و بیانش بر دنیای بیرونی (اطرافیانش) می گذارد، بشناسیم؛ در جریان فیلم  شاهد صحنه­های متعددی از دیالوگ اطرافیان در مورد شخصیت ماریا هستیم. سکانس­ هایی از ارتباط و دلبستگی زیاد ماریا به اشیا، ناتوانی او در برقراری ارتباط با اطرافیان، یادآوری­های معجزه آسای او از جزئیات نشان از آن دارد که شخصیت اصلی این فیلم در دنیایی اوتیستیک زندگی می کند. اختلالی که ویژگی اصلی آن ناتوانی در برقراری ارتباط است. اما این فیلم به زیبایی نشان می دهد که چگونه همه ی ما به صرف انسان بودنمان به رابطه نیاز داریم. همانطور که نظریات روانشناسی به ویژه نظریه دلبستگی بارها بیان کرده اند نیاز اصلی ما انسان­ها، از گهواره تا به گور، نیاز به رابطه است و اوتیسم یا هیچ اختلال دیگری نمی تواند نافی این نیاز باشد. و در نهایت قرار گرفتن در رابطه و ارضای نیاز دلبستگی است که می تواند ماریا و آندره را از دنیای بی روح و یخ زده شان بیرون بکشد و لبخندی بر چهره­ی مخاطب بنشاند...

بر جسم و روح ارزش دیده شدن دارد، تجربه اش را از دست ندهید...