«زیر آفتاب رو به زوال/ جنون زدگان/ انبوه انبوه/شعله ور از آتش شامگاهی، می‌جنگیدند.» – یقیشه چارنتس.

کارگردان: استیون اسپیلبرگ. بازیگران: تام هنکس، تام سایزمور، ادوار برنز و ....

در جنگ جهانی دوم، سه پسر از چهار پسر خانم رایان ظرف مدت یک هفته کشته می‌شوند: دو برادر در هجوم متحدین به نورماندی و یکی از آن‌ها در جنگ با ژاپنی‌ها در گینه ی نو کشته می شود. پس از اینکه «ژنرال استاف» متوجه می‌شود که چهارمین برادر در فرانسه و در پشت خطوط دشمن گم شده و احتمالا زنده است، یک گروه نجات را جهت پیدا کردن او و بازگرداندنش به خانه تشکیل می‌دهد. «کاپیتان میلر» (تام هنکس) که فردی آزموده و باتجربه است رهبری این گروه شش نفره را به عهده دارد که اعضای آن مردانی با احساسات متفاوت هستند و جانشان را برای «نجات سرباز رایان» به خطر انداخته‌اند، اما ماجرای فیلم به گونه ی دیگری پیش می رود...

بیست و پنج دقیقه ی آغازین فیلم، اسپیلبرگ با دوربینی متحرک و روی دست با چنان دقتی قتل عام و صحنه ی نبرد را به تصویر می کشد که چیزی کم از یک مستند جنگی ندارد. او چنان زیبا، وحشت سربازان و عکس العمل های آنان را در مرکز یک نبرد آسیب زا مشخص می کند که کمتر بیننده ای را از درک مفهوم (PTSD) یا استرس پس از سانحه عاجز می گذارد. تن های له شده ی مجروحین، سربازان غرق شده، دریای خون، انسان های لرزان، به خوبی غول آسا بودن ابعاد جنگ را به نمایش می گذارند.

مواجهه ی مخاطب با صحنه‌های خشونت‌آمیز و بسیاری اوقات تهوع‌آور فیلم باعث می شود که فراتر از پی گیری سیر زندگی و مرگ یک آدم، به انسان‌هایی بیاندیشد که یکی پس از دیگری روی زمین می‌غلتند و بدن شان متلاشی می‌شود و آنهایی که باز می مانند و سالها با گناه ماندن و کابوس های وحشتناک صحنه های جنگ و از دست دادن بهترین دوستان و هم رزمانشان دست به گریبانند؛ موج انفجار و یا اختلال استرس پس از سانحه

بیننده این فیلم می تواند آنچنان با شخصیت ها همانندسازی کند که در کشاکش صحنه های خونین فیلم تنها دو انتخاب را پیش روی خود ببیند: زنده ماندن و در آغوش کشیدن جسد به خون آغشته ی عزیزترین دوستان و یا مرگ و نجات یافتن از زندگی ای که هر لحظه اش با زنده شدن خاطرات و کابوس های جنگ گره خورده است.

در این فیلم خبری از قهرمان نیست و ضد قهرمان بودن فیلم نشان از  نگاه سرزنش آمیز و ضد جنگ اسپیلبرگ دارد. در این فیلم ما با یک قهرمان و یا نجات دهنده مواجه نیستیم، بلکه با واقعیت عریانی جنگ مواجهیم که سراسر مرگ و ویرانگری است.