نماشا نقاشی (گالری نقاشی)

نقاش: ون سان ون‌گوگ
نام اثر: شب پرستاره

"شب پرستاره" اثر ون سان ون‌گوگ، نقاش هلندی در سال 1889 ترسیم شده است

به یک روایت، در سال 1880، یک سال قبل از نقاشی شب پر‌ستاره،‌ ون‌گوگ مشاجره‌ای با دوست هنرمندش، پل گوگن، داشت. ون‌گوگ که سال‌ها از بیماری روانی رنج می‌برد در پی این درگیری گوش خود را بریده و در ادامه در بیمارستان روانی بستری شد. گفته می‌شود او در آن دوران، تنها از پنجره اتاقش با دنیای بیرون در ارتباط بود و این منظره منجر به خلق شب پرستاره شده است.

برخلاف بسیاری از هنرمندان که مناظر و پرتره‌های واقع‌گرایانه‌ای را به تصویر کشیده‌اند، ون‌گوگ از ضربه‌های قلم‌مویش به طور اغراق‌آمیز و گویایی برای تجسم احساسات و دنیای ذهنی‌اش از موضوع بهره برده است.

در شب پرستاره احساسات انزوا و جدا افتادگی به چشم می‌خورد هم‌چنان که او هنرمندی است که حس می‌کند کارهایش آن‌چنان که باید مورد توجه قرار نمی‌گیرد

پس‌زمینه رویا‌گونه این اثر پر از ابرهای گردان، ستارگانی فروزان و هلال ماه درخشان است. شهر به تصویرکشیده شده در این نقاشی برخلاف آسمان شب آرام است. برج کلیسا که گویی بر دهکده تسلط دارد نمادی از وحدت و سلطه را نشان می‌دهد.

شب پرستاره با نورهای درخشان ستارگان که بر منظره تاریک شب می‌تابند و تلألو رنگ طلایی که گویی خورشیدی در پس شب وجود دارد احساس امیدواری را به انسان منتقل می‌کند.

در سمت چپ این اثر، ترکیبی مبهم وجود دارد که ذهن را درگیر ماهیت خود می‌کند و مانند کوه، بوته‌ای بزرگ یا تک درخت سروی که در این میان تنهاست به مثابه‌ی پیوندی بین زمین و آسمان‌ها است. از آن به عنوان نمادی مبهم از تلاش انسانی و تلاش او برای رسیدن به بی‌نهایت نام برده می‌شود. شب پرستاره در دوره‌ای غم‌انگیز از زندگی ون‌گوگ به تصویرکشیده شده است و تعجبی ندارد که این هنرمند با احساسات درخت سرو همانندسازی کرده است. این درخت سرو در نقاشی‌های دیگر او هم وجود داشته است با این حال فرم و رنگ آن در این نقاشی با دیگر آثار او متفاوت است، در آثار دیگر ون‌گوگ درخت‌ها روشن‌تر بوده و در طول روز کشیده شده است و با توجه به حالات روحی و افسردگی ون‌گوگ می‌توان این درخت سرو را به او نسبت داد

برخی منتقدان، روستایی که در این نقاشی کشیده شده است را یادآور وطن او، هلند دانسته‌اند، این بخش از نقاشی بخش خیالی این منظره است که از پنجره اتاق او قابل مشاهده نبوده است.

حالت‌های درونی و حسی خالق این آثار در زمان طرح این نقاشی‌ها تأثیرگذار است، فراتر از اینکه بتوان با قطعیت در مورد نیات و احساسات نهفته خالق این آثار صحبت کرد، برداشت‌های شخصی و حسی خود ما از این آثار می‌تواند دریچه‌ای به دنیای روانی ما باشد.

این نقاشی چه احساسی در شما برمی‌انگیزد؟

نقاش: رنه مارگریت
سبک هنری: سوررئالیسم
نام اثر: پسر انسان Le Fils de l'homme

پسر انسان، شناخته‌شده‌ترین اثر نقاش سورئالیست، رنه مارگریت است. این نقاشی در سال ۱۹۶۴ پس از درخواست‌های فراوان از نقاش برای خلق پرتره‌ای از خود به تصویر درآمد. این اثر یکی از معروف‌ترین آثار رنه مارگریت و همچنین یکی از مبهم‌ترین آنها به شمار می‌آید.در تصویر، مردی با لباس رسمی همراه با یک کلاه لبه‌دار در مقابل دیواری کوتاه ایستاده است که در پشت آن هوای ابری و دریا به چشم می‌خورد. تا اینجا همه چیز عادی است غیر از اینکه صورت مرد با یک سیب سبز معلق پوشانده شده که البته با کمی دقت بخشی از چشمان او را می‌توانیم ‌بینیم.

در چندین مورد از نقاشی‌های رنه مارگریت این صورت پوشانده دیده می‌شود که می‌توان آن را متأثر از مرگ مادرش دانست؛ وقتی مارگریت ۱۳ سال داشت، مادرش خود را در یک رودخانه غرق کرد و وقتی او را پیدا کردند پارچه‌ای صورت او را پوشانیده بود. به نظر می‌رسد این خاطره تأثیر خود را در ذهن آن پسر ۱۳ ساله به جای گذاشته است.همچون آثار دیگر این نقاش، این اثر هم به طور عامدانه‌ای مبهم است،‌ او می‌خواهد مخاطب اثرش را به کاوش در ذهنش وادارد و نمی‌خواهد تنها یک لذت زودگذر را در اختیارش قرار دهد. همین دیدگاه باعث شده این اثر تفکربرانگیز، جذاب شود گویی که مخاطب هم سعی دارد از این فضای به ظاهر ساده و تمام خطوط نقاشی لایه به لایه، پی به درونیات و رازهای پنهان آن ببرد؛ شاید چیزی شبیه فرآیند روانکاوی.

رنه مارگریت در توضیح این اثر می‌گوید: "هر چیزی که ما می‌بینیم چیز دیگری را پنهان می‌کند، ما همیشه کنجکاویم ببینیم چه چیزی توسط آن‌چه که می‌بینیم پنهان شده است، اشتیاقی برای درک آنچه که پنهان شده که آن چیز قابل رؤیت به ما نشانش نمی‌دهد وجود دارد. این اشتیاق می‌تواند شکل یک احساس کاملاً شدید؛ تعارضی بین امر پنهان‌شده و آنچه که در حال حاضر قابل رؤیت است را به خود بگیرد". این امر نهفته می‌تواند احساسات ما باشد که خیلی وقت‌ها از خودمان و دیگران پنهان است، شاید لبخندی باشد که روی غمی عمیق را می‌پوشاند و یا یک نقاب بی‌تفاوتی که بر آشفتگی روان ما سایه می‌اندازد یا شعله خشمی که در زبان انکار می‌شود.

نقاش: پابلو پیکاسو (Pablo Picasso)
سبک هنری: سوررئالیسم
نام اثر: دو پرتره دورا
دورا زنی بود که پیکاسو در سال 1936 ملاقاتش کرد. دو پرتره دو شخصیت متمایز یا دو وجه متفاوت شخصیتی دورا را نشان می دهد و این یک انقلاب هنری برای زمانه پیکاسو به حساب می آید. استفاده از خطوط در نقاشی های پیکاسو به شدت متداول بود و در این نقاشی نیز خط ها نقش مهمی را بازی می کنند. دورا یکی از معشوقه های پیکاسو در سالهای 1936 تا 1943 بود و به خاطر شخصیت لطیفش پیکاسو او را «زن گریان» می نامید.